In de tweede benadering van strategisch management die in dit hoofdstuk wordt behandeld, zijn de opvattingen van Mintzberg te herkennen. In deze nieuwe of moderne richting is strategisch management synoniem aan strategisch denken. Hiervan is sprake als ondernemingen een visie kunnen uitdragen en doorvoeren. Deze stroming stelt dat de huidige turbulente omgeving zich niet meer laat vatten in kwantitatieve analytische modellen. Belangrijke grondleggers van deze theorie zijn G. Hamel en K. Prahalad.
Aan de vooravond van een nieuwe eeuw staan alle organisaties voor de uitdaging om in de turbulente omgeving strategische heroverwegingen te maken. Hierbij hebben ze de keuze uit een aantal benaderingen van strategisch management.
2.2 De klassieke benadering van strategisch management
Bij de klassieke benadering van flexplek apeldoorn strategisch management gaat het erom de organisatie te richten op de omgeving. Dit gebeurt door eerst te analyseren op wat voor gebieden de organisatie sterk of zwak is en vervolgens de omgeving van de organisatie te ‘scannen’ wat mogelijke kansen en bedreigingen betreft. Op basis hiervan zal men een keuze moeten maken voor een bepaalde strategie om de doelstellingen die de organisatie voor ogen heeft te realiseren. Vervolgens zullen plannen moeten worden gemaakt om de strategie in te voeren in de organisatie. Het proces van strategisch management bestaat uit drie fasen, namelijk: • situatieanalyse (2.3) • strategievorming (2.4) • planning en implementatie (2.5). Deze fasen zijn weergegeven in figuur 2.1.
Uit de figuur blijkt dat strategisch management een dynamisch en cyclisch proces is. Er is sprake van een terugkoppeling van planning- en implementatiefase naar de fase van situatieanalyse. In de volgende pargrafen zullen alle fasen worden besproken.